Hvað ætla ég að kjósa?

Hef ákveðið að kjósa þann flokk sem afnemur stimpilgjöldin, eftirlaunaósómann,virkjanabraskið, vaxtaorkrið, tryggingaokrið, hækka skattleysismörk í 150.000 kr. og gerir öllum íbúum þessa lands kleyft að lifa mannsæmandi lífi - Strax!  Ef enginn sjórnmálaflokkur uppfyllir þessi skilyrði mun ég kjósa sjálfa mig,
Og úr því að bankarnir eru að hagnast mest á sínum erlendu fjárfestingum þá geta þeir breytt bara íbúðalánum okkar í erl. mynt,  okkur að kostnaðarlausu, þau eru hvort eð er svo lítill hluti af hagnaði þeirra.Forsvarsmenn þeirra eru með sín lán í erlendri mynt.

Byrjum á að bæta hag allra landsmanna áður en við förum að bæta hag annarra út í heimi - tökum til í eigin ranni! 

Hið særða Sjálf

THE WOUNDED EGO
Our “wounded ego” is the part of us that has created these obstacles that constantly thwart our efforts to reveal our true SELF. Our wounded ego restricts us, not as a punishment, but as a protection. This protection was created by the wounded part of us who cannot take the risk of further injury from others. Our wounded ego sees what it expects to see. It is not aware that it is actually “projecting out” images of its past “wounds” again and again in the hopes that this time we will “get it right.”

(Becoming ONE—Person and Planet,)

Skrattinn hittir ömmu sína

Þegar ég slæðist til að hugsa til míns Æðra Sjálf fæ ég samviskubit yfir því hvernig ég hef byggt þvílíka varnarmúra kringum mitt særða egó þannig að stærstu múrbrjótar eiga í basli með að koma þar á smá gati. Ég hafði greinilega lagt ofurkapp á að þarna inn kæmist enginn lengur, nú væri nóg komið, aldrei framar skildi neitt geta komið mér úr jafnvægi. Enda taldi ég mig vera orðna svo "veraldarvana" og innmúraða, þangað til að skrattinn hitti ömmu sína.

Mínar varnir byggðust upp á  gálgahúmor sem ég reyndar er mjög þakklát fyrir því oftar en ekki kom þetta algjörlega óhugsað út úr mér en ekki oft vel liðinn. Samt gerði þetta mér kleyft að lifa af. Þá daga upplifði ég sem ég var alveg viss um að ég gæti ekki lifað af, það væri einfaldlega ekki hægt - samt var ég áfram. Nú er farið að rifa í Æðra Sjálfið, sem bara ER. Það hefur enga skoðun á einu né neinu sem ég er að basla með, það dæmir ekki né skilgreinir neitt, þar ríkir friður og kærleikur til alls sem er, því það er samofið því. Það er ekki háð tíma né rúmi en er samt í sinni eilífðar þróun eins og allt annað.

Gjöf mín til þingheims,banka, o.fl.

Ég var í algjörum ham gagnvart stjörnvöldum þessa lands og fleirum þegar ég málaði þessa mynd. Hún er nokkurs konar alheimstákn um samviskuna okkar. Hætti svo við  að  gefa  hana á þingið, það væri óþarfi því þingmenn vorir  og aðrir hlytu að hafa samvisku, ákvað að gefa þessum stofnunum meiri tíma en nú virðist samviska þeirra með öllu horfin sjónum  svo ég læt hana fljóta út í  samfélag okkar. Afnemum stimpilgjöldin, eftirlaunaósómann, vaxtaokrið, tryggingaokrið o.fl. Gerum öllum íbúum þessa lands kleyft að lifa mannsæmandi lífi -- ekki seinna en - STRAX!

Margir ætla að gera út á Global Warming

Hræðslu og stjórnunarárátta stjórnvalda sem vita ekki hvað er að gerast varðandi hlýnun jarðar, bendi þeim sem áhuga hafa á að kynna sér þetta myndband og leita á google því það er of langt til að setja það hérna inn : The Great Global Warming Swindle - Google Video -- myndum svo okkur skoðun á því sjálf.

Að breyta heiminum!

Be the change you wish to see in the world. -Gandhi

Iþróttapeningamaskínan

Hef oft hugleitt hvort ekki væri hægt að útrýma fátækt og hungri um alla jörð með þeim fjármunum en fyrir sum okkar eru þau eins og trúarbrögð. Hissa á að ekki skuli vera búið að stofna sér kirkjudeild fyrir þetta áhangendasamfélag. Núna þegar við jarðarbúar erum að fara í gegnum mestu umbreytingar ever þá varpa ég þessari hugmynd á loft með þeirri áskorun um hvort við getum ekki farið að hugsa út fyrir ramman. Hugsa út fyrir boxið, allt byrjar sem hugmynd og líkt dregst að líku. Þarf þetta að vera svona, eða viljum við gera eitthvað í málunum -- vilji er allt sem þarf! Veit að við erum ólík og virði það.

Just by intension -- hættum að nota orðin: ætla, reyna,verða

When you believe things are possible, reality changes.
Many of you believe it is quite normal to work hard for money, and
that if you don´t work hard for money then it is "dirty". Let us ask
you to remember the word - effortless - and incorporate it into your
vocabulary. Say to yourself, " I am effortlessly intending that this
come about." To be effortless is to command to reality to bring itself
to you in a way that gives room for plenty of energy to be expended in
other experimentation.
Do not trying - rather -- I am creating, I am doing, I am
intending, I am bringing about ---
Forget " I am trying " ( bls.121 - Bringers of the Dawn)
Just call for assistance from the Light, it must be from IT.

Nálykt af lögregluaðgerðum sýslumanna

Ég get ekki orða bundist yfir þeim innheimtuaðgerðum sýslumannsins í Reykjavík og Selfossi og megna nálykt leggur nú um landið. Sýnir okkur betur og betur að það eina verðmæta í huga löggjafans eru peningar. Hér skipta mannslíf engu máli frekar en fyrri daginn þegar peningar eru annars vegar, nær væri að gera þessu fólki kleyft að borga sínar skuldir eða fella þær niður ef þannig stendur á. Allavega virðast misvitrar ákvarðanir löggjafans sem kosta þjóðina ómæld útgjöld ekki skipta neinu máli þegar bæjar/sveitastjórnar eða þingmenn eiga hlut að máli, sama hverju þeir klúðra, þeir þurfa aldrei að axla sína ábyrgð persónulega. Því velti ég því fyrir mér að fenginni reynslu. Hvenær eru mannslíf einhvers virði?

Ljóð Jane Roberts -- In Midnight Thickets

Frábær lýsing í ljóði á því
ástandi okkar sem við vitum í raun harla lítið um og köllum svefn en
hvað er þá að gerast?

In Midnight Thickets
Dreamers plunge
While the moon
Shines calmly on.
The town is sleeping.
Bodies lie
Neat and empty,
Side by side.

But every self
Sneaks out alone
In darkness with
No image on,
And travels freely,
all alert,
Roads unlisted
On a map.

No man can find
Where he has been,
Or follow in flesh
Where the self tread,
Or keep the self in
Though doors are closed,
For the self moves through
Wood and stone.

No man can find
The post or sign
That led the self
Through such strange land.
The way is gone.
The self returns
To slip its smooth-skinned
Image on.

Í raun og veru þá skrifaði eða orti Jane þetta þegar hún var sofandi
og kallaði það "My Dreaming self" úr bókinni "Unknown" Reality